Compromitterend met klanten: leuk spelen of een standpunt innemen?
Ik ben onlangs in een interessante positie geplaatst waarin ik moest kiezen tussen mijn professionele principes en een salaris. Als ontwerper ben je waarschijnlijk geen onbekende in deze situatie.
Wat is de juiste manier van handelen? Wanneer is compromis een prijzenswaardige actie en wanneer is standvastig en een verzoek afwijzen de betere weg om te gaan? Ik deel mijn gedachten via een echt en persoonlijk verhaal.
Een al te waar verhaal
Voordat ik aan dit volledige verhaal begin, moet ik vermelden dat mijn creatieve inspanningen behoorlijk gevarieerd zijn. Naast ontwerper, redacteur en schrijver ben ik ook een professionele huwelijksfotograaf. Elke keer als ik een nieuwe vaardigheid leer, probeer ik er in feite een bron van inkomsten van te maken. Dit verhaal heeft specifiek betrekking op mijn carrière als fotograaf, maar is rechtstreeks van toepassing op elke freelancer of ondernemer op creatief gebied, met name ontwerpers.
'Elke keer als ik een nieuwe vaardigheid leer, probeer ik er een bron van inkomsten van te maken.'De oproep
Zeer recentelijk kreeg ik een telefoontje van een potentiële klant. De man in kwestie, we zullen hem Bob noemen, wilde weten of ik beschikbaar was om zijn bruiloft te filmen. Bob hield van mijn prijs en mijn portfolio en zei dat hij graag met mij wilde werken. Er was echter één probleem, hij hield niet van mijn contract.
Op dit punt zijn mijn interne waarschuwingsberichten zeer alert, maar ik geef toe te luisteren. Vertel me je gedachten Bob, ik zal zien wat we kunnen doen.
De aanvraag
Het blijkt dat Bob het niet leuk vindt dat fotografen de rechten behouden op de foto's die ze maken. Ik geef mijn klanten effectief de rechten om te doen wat ze willen met de afbeeldingen voor persoonlijk gebruik (print ze waar je maar wilt, zet ze op Facebook, word gek), maar dat was niet genoeg. Bob wilde dat ik hem 100% eigendom van het werk zou ondertekenen.
'Ik zou de klant volledige, onbelemmerde toestemming geven om alles te doen wat hij wilde met mijn afbeeldingen.'Je moet begrijpen dat dit als fotograaf een nogal slechte propositie is. Door dit te doen, zou ik effectief mijn natuurlijke rechten opgeven om de foto's op mijn site of marketingmateriaal te gebruiken. Sterker nog, ik zou de klant volledige, onbelemmerde toestemming geven om alles te doen wat hij wilde met mijn afbeeldingen: ze verkopen voor eigen gewin op een stockfotosite, ze gebruiken voor onsmakelijke politieke propaganda, alles mag.
Mijn klanten betalen goed geld voor mijn diensten en daardoor geef ik ze veel meer de vrije hand dan de meeste fotografen, maar uiteindelijk moet ik bepaalde rechten behouden over het werk dat ik produceer.
Nog een ding
Als kers op de taart deed Bob op het laatste moment nog een verzoek. De gekke JPG's met hoge resolutie die ik normaal gesproken lever, waren niet genoeg. Hij wilde de onbewerkte RAW-beelden rechtstreeks uit de camera.
Om eerlijk te zijn, graaf ik niet de hele "overdreven" look. Mijn afbeeldingen zijn bedoeld om een natuurlijke schoonheid te hebben die niet afhankelijk is van trendy retro-effecten of filters:
Vrij eenvoudig toch? Zelfs als dit het geval is, besteed ik nog steeds een behoorlijke hoeveelheid tijd in de nabewerkingsfase om ervoor te zorgen dat het product dat ik lever zo goed mogelijk is.
De meeste professionele trouwfotografen zouden er tegenwoordig niet aan denken om beelden rechtstreeks uit de camera over te dragen, en ik ben niet anders. De afbeeldingen die ik je geef, zijn niet bedoeld om verder te worden bewerkt. Ze zijn allemaal klaar. Een verzoek om die grens te overschrijden is inderdaad een hele opgave.
Mijn filosofie
Hier is mijn filosofie als huwelijksfotograaf. Als je het er niet mee eens bent, geweldig, daar gaat het niet om. Het punt is dat ik serieuze overtuigingen heb als het gaat om hoe ik mijn werk benader.
“Als trouwfotograaf verkoop ik niet zomaar foto's. Ik vertel mijn klanten het verhaal van hun trouwdag zoals ik die zag. ”Als trouwfotograaf verkoop ik niet zomaar foto's. Ik vertel mijn klanten het verhaal van hun trouwdag zoals ik die zag. Het onderscheid is hier belangrijk.
Voor mij zijn dit geen mooie foto's. Ze zijn een kunstwerk waar ik hard aan werk om te construeren, van voordat ik ooit op de sluiter klik tot het moment dat ik klaar ben met het verwerken ervan. Het is allemaal een proces dat me naar een product leidt waar ik met trots mijn naam op kan zetten. Zelfzuchtig of niet, dat kredietstuk is belangrijk voor mij en dat geldt ook voor de kwaliteit van het eindproduct.
Het klinkt cliché, maar ik maak foto's omdat ik van dit proces geniet. Geld verdienen is een bonus, maar het is de uitdaging en het plezier van de kunst waardoor ik mijn weekenden opgeef voor dergelijke inspanningen.
Een zaak van vertrouwen
Wat deze klant vroeg, week aanzienlijk af van wat ik normaal gesproken aanbied. Het was ook een beetje vaag, niet? Waarom stond Bob erop om volledige rechten op de foto's te krijgen in plaats van alleen die voor persoonlijk gebruik?
"Dit zegt me iets wezenlijks: Bob vertrouwt er niet op dat ik het product lever dat hij wil."Waarom eiste hij bovendien toegang tot de onbewerkte RAW-bestanden? Het enige mogelijke antwoord zou zijn dat hij het op zich zou kunnen nemen om de foto's te bewerken (en eventueel te gebruiken in commercieel werk). Dit zegt me iets wezenlijks: Bob vertrouwt er niet op dat ik het product lever dat hij wil.
Wanneer u mij inhuurt, gaat u akkoord met het idee dat mijn geschiedenis, zoals blijkt uit mijn portfolio, heeft aangegeven dat ik in staat ben om u een product te leveren waar u tevreden mee zult zijn en hopelijk zelfs voor de hele duur van je huwelijk. Als deze bewering niet waar is, kunnen en mogen we niet samenwerken.
Compromis kan een goede zaak zijn
Dus daar heb je het. Ik kreeg een aanbod en werd gevraagd om de meeste van mijn typische professionele principes te schenden. Als beloning voor mijn problemen kreeg ik extra betaling aangeboden.
Nu stond ik voor een beslissing. Neem ik het geld en lach ik helemaal naar de bank of weiger ik resoluut op basis van een vreemd, zelfopgelegd moreel kompas?
'Neem ik het geld en lach ik helemaal naar de bank of weiger ik resoluut op basis van een vreemd, zelfopgelegd moreel kompas?'In deze situaties is het gemakkelijk te rationaliseren. Is een compromis tenslotte geen goede zaak? Het antwoord op deze vraag hangt af van het compromis. Ik ben er vast van overtuigd dat freelancers verstrikt kunnen raken in dwaze protocollen die het echt niet waard zijn om tot de dood te verdedigen. In deze gevallen kan een compromis groot zijn. Het laat uw klant zien dat u bereid bent een beetje te buigen om ervoor te zorgen dat ze tevreden zijn met uw service.
Als willekeurig voorbeeld geef ik mijn klanten een digitale download van mijn voltooide foto's. In sommige gevallen zal iemand me vragen om te branden en in plaats daarvan een dvd te sturen. Kost dat me een beetje extra? Is het meer werk? Ja. Het maakt echter niet uit, ik ben bereid die extra stap te zetten als dat is wat de klant wil.
Opkomen voor uw principes
Ja, een compromis kan een goede zaak zijn, het kan zelfs een geweldige zaak zijn. Dit is echter zeker niet altijd het geval. Ik weet niet zeker wie voor het eerst grapte dat de klant altijd gelijk heeft, maar die man was een idioot.
'Ik weet niet zeker wie voor het eerst grapte dat de klant altijd gelijk heeft, maar die man was een idioot.'Wanneer een verzoek de kern raakt van de principes waarop u uw bedrijf runt, ongeacht die principes, is het tijd om een standpunt in te nemen. “Nee” zeggen tegen een klant is een volkomen acceptabele bezigheid. Ik zeg het vrij vaak!
Hopelijk is uw financiële situatie zo sterk dat u nooit voor de keuze staat om uw principes te schenden of uw huur te betalen. Dat gezegd hebbende, het is nooit gemakkelijk om betaald werk te weigeren. Weet gewoon dat er veel gevallen zijn waarin dit de juiste beslissing is.
Wat moet ik zeggen?
Als je besluit geen compromis te sluiten, is je strijd nog maar half voorbij. Nu moet u beslissen hoe u uw beslissing kunt omzetten in een reactie aan de klant.
Mijn advies is om het simpel en eerlijk te houden. Je hoeft niet goedkoop en dramatisch te zijn, je hoeft alleen maar uit te leggen dat je gewoon niet bereid bent te bieden wat de klant wil. Uw bedrijf is niet gestructureerd om aan dit verzoek te voldoen en zal dat ook nooit zijn. Bedankt voor het onderzoek, een fijne dag verder. Het is zo simpel.
"Ik concentreerde me op mijn passie voor wat ik doe en hoe ik het doe, niet op de vraag of zijn verzoeken al dan niet flagrant waren."Wat ik tegen Bob zei, was niet veel anders dan wat ik hier heb gezegd. Ik legde mijn standpunt over zijn verzoeken kort uit en vertelde hem dat ik gewoon niet het type fotograaf ben dat hij wil inhuren. Ik concentreerde me op mijn passie voor wat ik doe en hoe ik het doe, niet op de vraag of zijn verzoeken al dan niet flagrant waren.
Uiteindelijk begreep hij mijn standpunt en zei dat hij het respecteerde. Er was geen verhit argument, alleen een vriendelijk gesprek waarbij twee mensen met verschillende meningen besloten niet samen te werken. Meer hoeft het niet te zijn.
Hoe ga je om met compromissen?
Hopelijk zal mijn verhaal je helpen aanmoedigen de volgende keer dat een klant je vraagt iets tegen te gaan waar je in gelooft. Of andere mensen het nu belachelijk vinden of niet, als iets belangrijk voor je is, mag je het niet toestaan aan klanten of zelfs andere creatieven wapenen u in een compromis.
Als u in een situatie bent terechtgekomen waarin een verzoek van een klant u in een lastige situatie heeft gebracht, dan wil ik dat graag horen. Laat hieronder een reactie achter en vertel je verhaal.
