Falen kunstscholen uiteindelijk hun studenten?

/2015-09-07 05:04:39/
Cortez
/Bedrijf/

Ik geef toe dat ik het leuk vond om tijdens mijn hele carrière gevraagd te worden om op kunstacademies te spreken. Er stond dat ik een professional was met iets dat de moeite waard was om te zeggen. Mijn komische, onderhoudende manier van spreken over de branche en hoe ik me kon voorbereiden om het bedrijf binnen te gaan, zorgde voor veel vraag en omdat veel van mijn leeftijdsgenoten lesgaven op gebiedsscholen, merkte ik dat ik elk voorjaarssemester op elke NYC-gebiedsschool sprak met afstuderende senioren.

Soms liet ik voorbeelden van mijn werk zien en sprak ik over de strijd om ze door commissies te leiden of waarom ze werden afgewezen. Ik besprak sollicitatiegesprekken, portfolio's, werk vinden, contracten, verkopen en andere professionele praktijken die studenten nodig hebben om te overleven en te gedijen in de creatieve industrie. Voor mijn moeite werd ik meestal getrakteerd op lunch door mijn vrienden en verhalen van hun studenten die geen kans hadden om in het veld te komen.

Degenen onder ons die weten hoe moeilijk het kan zijn om het veld in te gaan en langzaam onze bedrijven op te bouwen, hebben ook geleerd door onze eigen fouten. Mijn trots om te spreken was dat ik optrad als mentor, leraar en dat ik studenten de valkuilen van dezelfde fouten bespaarde. Op mijn beurt versterkte ik de industrie door de volgende generatie te trainen om niet te worden verpletterd door de gebruikelijke voordelen die twijfelachtige klanten op hen zouden leggen.

De jonge professionals zouden, nadat ik het gebruik van contracten, onderhandelen en geen gratis werk erin had gedaan, helpen de reputatie op te bouwen dat creatieven geen idiote ne'er-do-wells waren die hun openbare schooldagen verspilden met tekenen in hun notitieboekjes maar creatief professionals en zakenmensen die probleemoplossers waren voor de grafische / merkbehoeften van elk bedrijf op aarde.

'Het is kunstwerk, geen kunstspel', drong ik aan op mijn publiek, dat met blanco blikken van schrik zat te zitten, omdat ze zich kennelijk niet bewust waren dat ze de bedrijfswereld betraden.

Ben je nerveus over het feit dat je een professional bent?

Er waren altijd twee dingen waarop ik kon rekenen bij elke verschijning; de eerste is dat er te veel luidruchtige, betweterige studenten zouden zijn die ruzie zouden maken over wat ik zei dat ze in de buitenwereld konden verwachten. Ik zou glimlachen, eigenlijk wilde ik gewoon hun hoofd eraf trekken zodat ze andere studenten niet zouden infecteren met hun "steigerende eenhoorns scheet geluk regenbogen en pis goud op je bankrekening" goofy fanatisme, en leg rustig uit waarom ze ongelijk hadden en waarom ze zouden kunnen willen overwegen wat er door een werkende professional naar voren wordt gebracht. Het rollen van ogen en voortdurende ruzies werden nooit onderdrukt door hun leraren, wat nogal beledigend was, aangezien ik een gast was en mijn kostbare tijd nam om deze mensen te helpen.

"Naar mijn mening is het een slechte dienst voor studenten om studenten zonder professionele opleiding aan te trekken"

De tweede verergering was de onvermijdelijke oproep van de docent of decaan van studenten, omdat een of twee (mijn record was vier) studenten in tranen uitbarsten omdat niemand hen ooit vertelde wat er bij betrokken was om de kost te verdienen als creatief. Mijn vrienden nodigden me uit om te spreken omdat ik 'het vertelde zoals het is'. Blijkbaar gaven de meeste kunstacademies er niet om dat studenten dat hoorden ... tenminste niet voordat hun laatste semestercontrole de bank had vrijgemaakt.

Naar mijn mening is het uitzetten van studenten zonder professionele opleiding een slechte dienst voor die studenten en schaadt het de alumnibasis van de school. Sommige scholen geven er gewoon niet om. Zoals een vriend van mij onlangs opmerkte, zetten kunstscholen studenten uit alsof het illegale puppymolens zijn, fokvoorraden van zieke, ingeteelde monsters die de vingers van baby's afbijten zodra ze de eerste kans krijgen.

Er is een constante stroom van jonge creatieven die links naar hun portfolio's plaatsen op LinkedIn-groepen, evenals andere online ontwerpgroepen, om feedback te vragen. Dribbble Fast werd de go-to-site van de 'kijk naar mij en hou van mij'-menigte. Maar feedback is niet echt wat ze willen. Ze willen bewondering en spuugwissel, zodat ze zichzelf kunnen denken in een warme douche.

Ik maak vaak de fout om zachte maar stevige opmerkingen te maken over wat ik zie als hun zwakte, meestal 'betuttelend', een 'eikel' genoemd of suggesties voor een seksuele daad waarbij mijn moeder, boerderijdieren of echt misselijkmakende dingen betrokken zijn. De vraag is; waarom zijn ze niet blij en veilig met hun portfolio's en capaciteiten als ze afstuderen aan de kunstacademie?

Wat ontbreekt uw opleiding?

Het simpele antwoord is helaas dat de meeste kunstacademies er niet genoeg om geven om portfolio-voorbereiding, cv-schrijven en andere vaardigheden op senior niveau aan studenten te leren. Er is geen cursus of in ieder geval geen goed afgeronde cursus over professionele praktijken. Docenten met vaste aanstelling zijn misschien geen werkende professionals en hebben geen voeling met de huidige trends in het veld. De meeste scholen rekenen op bezoekende professionals om hier en daar een praktisch gesprek te geven tijdens een gesprek van een uur. Mijn lezingen duurden minstens drie uur en er werd teveel overgelaten om het tot die tijdspanne terug te brengen.

"We moeten onze kennis en vaardigheden blijven uitbreiden met nieuwe technologie, veranderende software en programmeertalen"

In tegenstelling tot andere beroepen die worden gegeven aan hogescholen en universiteiten over de hele wereld, kunnen creatievelingen niet alleen afstuderen met een diploma en een cv en een baan naar keuze kiezen. We moeten niet alleen een portfolio van professioneel werk presenteren, maar vaker wel dan niet weten hoe we onze eigen freelancebedrijven moeten runnen en, zoals ik uitleg aan studenten met glazige ogen, dat betekent kennis van marketing (inclusief effectieve sociale media), verkoop en onderhandelingsvaardigheden, boekhoudkundige en gezonde mensenvaardigheden (wat vreemd is voor de meeste introverte creatieve types). Bovendien moeten we onze kennis en vaardigheden blijven uitbreiden met nieuwe technologie, veranderende software en programmeertalen.

Hoe vult u uw opleiding aan?

Dus waarom nemen kunstscholen geen stappen om studenten voor te bereiden op hun carrière? Waarom zijn cursussen voor typediscipline geen vereiste? Waarom is portfolio-voorbereiding niet voor elke student een vereiste van een jaar lang? Omdat veel kunstacademies niet meer verantwoordelijk zijn om studenten de tools te geven die ze nodig hebben om te slagen. Zullen ze dit soort artikelen lezen en hun mening over de behoeften van studenten veranderen? Nee.

Dan rest ons de vraag hoe toegewijde studenten zich kunnen voorbereiden op een succesvolle carrière. Als ik het opnieuw zou moeten doen zonder te vertrouwen op talloze fouten als mijn echte leermiddel, zouden dit mijn acties zijn:

Zoek een mentor of stage terwijl je nog op school zit en houd mijn mond dicht en mijn ogen, oren en geest open voor de lessen die ze te bieden hebben.
Lees de overvloed aan artikelen op internet over zaken, type, portfolio's, enz. en overweeg alle standpunten.
Word lid van een professionele creatieve organisatie, wees vriendelijk, leg contacten en stel opnieuw vragen, maar houd je geest open voor wat er wordt meegedeeld, wat de gouden regel is voor beginners.
Begrijp dat een creatieve carrière betekent dat je altijd groeit, altijd leert (meestal door fouten, die als lessen moeten worden beschouwd en niet als mislukkingen) en altijd reikt om je talent naar een hoger niveau te tillen.