Werkt deze specificatie? Moeten ontwerpers worden gevraagd hun waarde te bewijzen?

Laten we een onderwerp bespreken dat je bloed doet koken: spec-werk. Wat is het en waarom haten ontwerpers het? Dit zal ons een basis geven om enkele legitieme praktijken te bespreken die velen bestempelen als tactieken voor het inhuren van spec-werk.

Vindt u dat een ontwerper moet worden gevraagd om zichzelf te bewijzen voordat hij wordt aangenomen? Is dit debat een voorbeeld van werkgevers die te ver gaan of ontwerpers die niet ver genoeg willen gaan? Dat zoeken we uit.

Een beetje logica in een emotioneel debat

Een paar jaar geleden, met de opkomst van een paar webservices die voortbouwen op het idee om ontwerpers te laten concurreren om werk, ontstond de grote spec-werkoorlog. Deze aloude traditie van klanten die gratis of heel weinig werk scoorden, werd als nooit tevoren in het licht gebracht.

Talloze ontwerpers kwamen tot de conclusie dat spec-werk echt een slecht ding is dat rechtstreeks gericht is op het verpesten van de design-industrie. Veel andere ontwerpers hurkten neer en probeerden te worden opgemerkt terwijl ze actief en heimelijk betrokken waren bij dergelijke activiteiten.

Het lijkt erop dat we het debat tamelijk moe zijn geworden en verder zijn gegaan met belangrijkere onderwerpen, zoals of responsieve ontwerpen al dan niet beter zijn dan vloeiende ontwerpen, maar ontwerpers hebben nog steeds een hete steenkool in hun borst die elke keer dat ze zien of woedend opnieuw ontbranden hoor alles dat op afstand lijkt op spec-werk.

Dit heeft ertoe geleid dat volkomen legitieme praktijken openlijk werden geslagen om zich bij de duistere kant aan te sluiten en overal de vernietiging van ontwerpers te zoeken. Het is tijd om te kalmeren, een stapje terug te doen en te analyseren wat spec-werk is, waarom we het niet leuk vinden en vooral, waarom je moet stoppen met gek te worden wanneer iemand suggereert dat een ontwerper zijn waarde moet bewijzen.

Wat is Spec Work?

We moeten deze discussie beginnen met een basisdefinitie van termen. Dit is het meest cruciale punt van het debat, omdat het het deel lijkt te zijn dat vaak een verkeerde voorstelling heeft.

"Specificatiewerk verwijst naar de praktijk van het uitvoeren van werk voor een klant zonder te betalen in de hoop dat ze het genoeg zullen vinden om het daadwerkelijk te kopen."

Speculatief werk, afgekort tot 'spec work', verwijst naar de praktijk van het zonder betaling uitvoeren van werk voor een klant, in de hoop dat ze het leuk genoeg zullen vinden om het daadwerkelijk te kopen.

Specificatiewerk neemt in wezen de balans van de relatie klant / ontwerper en geeft de schaal volledig ten gunste van de klant. U als ontwerper bent volledig overgeleverd aan de klant en besteedt kostbare tijd en moeite aan het werken zonder te betalen.

Klanten kunnen en zullen vaak meerdere wijzigingen, aanpassingen en herontwerpen aanvragen, allemaal zonder daarvoor te betalen en zonder enige toezegging dat ze het werk inderdaad zullen kopen. Te vaak leidt dit ertoe dat een ontwerper terugkijkt op uren en uren van verspilde tijd die tot niets winstgevends hebben geleid. De hele tijd stond de klant alleen maar over hen heen bungelend geld dat ze nooit van plan waren te leveren.

Crowdsourcing

In het geval van 'crowdsourcing' zijn er verschillende ontwerpers die strijden om een ​​enkele klus en wordt gevraagd om een ​​gedeeltelijke of zelfs volledig voltooide versie van het ontwerp te maken. In het onderstaande voorbeeld voeren CrowdSpring-leden hun concurrerende logo-ontwerpen in voor de wedstrijd. De winnaar wordt gekozen door de klant en betaalt het vooraf ingestelde prijzengeld. Alle andere deelnemers worden niet vergoed.

De concurrentie hier is behoorlijk hevig en ongelooflijk achterbaks. Je kunt bijna altijd een getalenteerde ontwerper vinden die een echt origineel idee heeft ingediend waar de klant in geïnteresseerd was, die vervolgens rechtstreeks wordt opgelicht door andere concurrenten die het concept en de creativiteit van iemand anders goedmaken.

"Wees gerust, de echte bodemvoeders vinden hier een heel gelukkig thuis"

Er zijn zeker tal van legitieme spelers in competitiesourcing, maar u kunt er zeker van zijn dat de echte bodemvoeders hier een heel gelukkig thuis vinden. CrowsdSpring en anderen konden veel van dit probleem oplossen door een deelnemer simpelweg niet toe te staan ​​het werk van anderen te zien, maar omdat ze direct profiteren van deze duistere activiteit, lieten ze het doorgaan.

The Kicker: It's Real Work

Het interessante onderscheid dat hier moet worden opgemerkt, is dat dit echt werk is . Het is geen voorbeeldproject dat bedoeld is om de sterke en zwakke punten van een ontwerper te laten zien, het is de klant die een oneerlijke hoeveelheid invloed op de ontwerper bezit en gebruikt, zodat aan zijn eigen voorwaarden wordt voldaan.

Het uiteindelijke resultaat kan niets anders zijn dan onderbetaalde arbeid. Als fervent kapitalist op de vrije markt geloof ik sterk in concurrentie, maar dit is geen "gezonde" concurrentie. Een rij restaurants in dezelfde straat is gezonde concurrentie. Dit lijkt op die restaurants die gedwongen worden om hun eten gratis aan elke voorbijganger weg te geven terwijl ze zelden worden betaald en zelfs dan tegen een prijs die volledig naar eigen goeddunken van de eter is.

Een ander belangrijk ding om op te merken is dat veel spec-werk op het product is gericht, niet op de ontwerper. Je wordt niet beoordeeld op je vaardigheden, je verdient geen weg naar een veelbelovende carrière, je bent slechts een verkoper die probeert je op maat gemaakte waren te verkopen. Zelfs als de klant het koopt, houdt de relatie daar vaak op.

Carsonified: Ontwerp iets en win een baan!

Ik heb eerder geschreven over de wervingspraktijken van Carsonified en Think Vitamin-oprichter Ryan Carson. Ik zie dit bedrijf als een innovatieve leider in een nieuwe wereld waar opgeblazen cv's niets betekenen in het licht van echt talent. In feite, wanneer Think Vitamin en / of Carsonified inhuurt, hebben ze een strikt beleid tegen cv's. Ze willen ze gewoon niet zien!

Ryan Carson en zijn bende zijn er weer mee bezig. Eerder deze maand plaatsten ze een vacature op hun blog. De functie is voor een externe fulltime ontwerper voor maar liefst $ 80.000 per jaar. Om de deal nog verder te veraangenamen, werken werknemers van Think Vitamin vier dagen per week van 9.00 tot 18.00 uur terwijl ze worden betaald voor een werkweek van vijf dagen! Als je denkt dat dit klinkt als een droombaan, heb je gelijk, dat is waar.

Hoe gaat Carsonified zonder een cv om uit te gaan een kandidaat kiezen voor een droombaan? Via een wedstrijd! Ze gaven ontwerpers een voorbeeldproject door hen te vragen een dashboard voor hun leven te ontwerpen en gaven een aantal specifieke parameters voor wat moet worden opgenomen. De ontwerper met het beste ontwerp krijgt de baan.

Opstand via opmerkingen

Het duurde niet lang voordat sommige ontwerpers dit met een achterdochtig oog begonnen te bekijken. In feite was het commentaargedeelte van de post snel gevuld met verontwaardiging en verontwaardiging.

Werkt deze specificatie niet? Hoe kan een bedrijf met zo'n goede reputatie zich bezighouden met zo'n regelrecht slechte praktijk? We verwachten meer van u Carsonified! Het gaat maar door.

Ik kan gemakkelijk zien waar de verwarring ligt. Dit voelt weliswaar niet anders aan dan CrowdSpring, toch? Een aantal ontwerpers spenderen tijd en moeite aan werk waarvoor ze niet betaald krijgen, waarvan er maar één iets voor terugkrijgt. Pak je hooivorkenjongens, het is tijd om dit monster te doden.

"Als je twijfelt of iets wel of niet werkt, controleer dan de motieven van de klant."

Niet zo snel, deze conclusies zijn in werkelijkheid ver van de basis. Als je twijfelt of iets wel of niet werkt, controleer dan de motieven van de klant. Proberen ze wat werk gratis te scoren of de prijs van arbeid onrechtmatig te verlagen?

Het antwoord is een krachtig en volmondig 'nee'. Dit project waaraan gewerkt moet worden is slechts een voorbeeld. Carsonified heeft deelnemers niet gevraagd om hen een gratis nieuw ontwerp voor hun site te geven. Ze verzonnen iets zodat ontwerpers hun talent konden laten zien. Het komt erop neer dat Carsonified niet echt baat heeft bij het krijgen van goedkope ontwerparbeid!

Verder verlagen ze niet alleen de kosten van ontwerpwerk, ze bieden eigenlijk een baan aan met een verdomd goed startsalaris en een aantal onverslaanbare voordelen.

Een zangwedstrijd

Een van de interessantere argumenten in de opmerkingen van Carsonified over het al dan niet goed zijn om mensen in te huren voor ontwerpwerk zoals je deelnemers kiest voor een zangwedstrijd. Dit is een interessante metafoor die het ontdekken waard is.

Het ding om te onthouden is dat wanneer u een ontwerper inhuurt, u iemand inhuurt voor een creatieve functie. Het succes van deze persoon bij uw bedrijf hangt grotendeels af van het feit of zij al dan niet het werk kunnen doen dat u wilt. CV's zijn notoir slechte voorspellers van dit soort succes. Wat maakt het uit waar je naar school ging of zelfs waar je eerder werkte? Het gaat erom of u al dan niet kunt ontwerpen wat er moet worden ontworpen. Zelfs portfolio's uit het verleden blijken een slechte indicator te zijn voor de huidige vaardigheden. Veel ontwerpers zijn veel beter dan hun portefeuilles hun eer bewijzen, anderen zijn veel slechter.

'Wordt de echte waarde van iemands creatief talent niet het beste beoordeeld door ze gewoon te laten pronken?'

De zingende metafoor werkt. Als je een zanger voor je band zou inhuren, is de kans groot dat je niet zou vragen om een ​​cv te zien. In plaats daarvan geef je de persoon een microfoon en vraag je hem om te zingen! Er is immers maar één manier om een ​​zanger te beoordelen: ze laten zingen. Is het dan niet logisch dat je ontwerpers het beste kunt beoordelen door ze te laten zingen? Kan de echte waarde van iemands creatief talent niet het beste worden beoordeeld door ze gewoon te laten pronken?

Dit kan worden overgedragen naar talloze andere velden. Zou je een openbare spreker inhuren zonder ze te horen praten of een danser zonder ze te zien dansen? Zelfs mijn vrouw, een leraar, moet naar binnen gaan en een echte klas geven terwijl ze wordt geobserveerd voordat ze in aanmerking komt voor een functie.

Waarom zijn ontwerpers beter dan iedereen anders?

Terug naar de zangwedstrijd. Als dit inderdaad de manier was waarop je potentiële bandleden uitprobeerde, zouden de deelnemers dan het recht hebben verontwaardigd te zijn? Wat als een van hen zei dat je het recht niet had om ze te horen zingen voordat je ermee instemde om ze je bandleider te maken? Zou je ze van het podium lachen? Natuurlijk!

'We moeten zonder twijfel worden aangenomen, zonder ons te bewijzen. Waarom? Omdat spec-werk slecht is! '

Op de een of andere manier zijn ontwerpers echter beter. Om welke reden dan ook, onze tijd is meer waard dan die van de zanger en we hoeven niet te buigen voor het bewijs van ons talent. De wereld van potentiële klanten moet onze cv's en portefeuilles bekijken zonder enige twijfel over de authenticiteit van beide. Geen enkele ontwerper heeft tenslotte ooit werk geclaimd dat niet van hemzelf was of dat hij er op papier een beetje beter uitzag dan in werkelijkheid! We moeten zonder twijfel worden aangenomen, zonder ons te bewijzen. Waarom? Omdat spec-werk slecht is!

Zie je hoe weinig zin dit heeft? Ik wou dat dit argument hyperbool was, maar dat is het niet. Helaas is het precies hoe een groot deel van de ontwerpgemeenschap over zichzelf lijkt te denken.

Hieraan ten grondslag ligt natuurlijk een sterk gevoel van onzekerheid. Sommige commentatoren gingen zelfs zo ver om te zeggen dat het hun tijd niet waard was om mee te doen omdat ze dit soort dingen nooit winnen. Alsof dat de schuld is van de potentiële werkgever! Als ik als ontwerper nooit genoeg opval in de massa om als de beste te worden gekozen, dan is de kans groot dat ik een redelijk gemiddelde ontwerper ben.

Ken uw wortels

Wat veel webontwerpers niet weten, is dat dit de manier is waarop de ontwerpindustrie decennia heeft gewerkt, lang voordat ze ooit op het toneel verschenen. En dat blijft vandaag zo.

Laten we zeggen dat een groot bedrijf als Johnson & Johnson een nieuw bedrijf wil inhuren om hun merkimago opnieuw vorm te geven. Denk je dat ze cv's gaan bekijken? Nee, in plaats daarvan doen ze een "RFP" of een "Request for Proposal". Dit schetst in wezen wat ze willen en hoe ze moeten toepassen.

"Het bureau met de combinatie van het beste werk en het meest betaalbare bod wint."

Topfirma's als BBDO en Chiat Day zien dat Johnson & Johnson de RFP uitstoten en in overdrive gaan. Er staat hier veel potentieel werk op het spel, dus iedereen zet een paar mooie beginstadia op. Deze concepten vertegenwoordigen bijna nooit wat uiteindelijk zal worden geleverd en zijn meer een statement van "dit is wat we kunnen produceren". Het grootste deel van het voorstel is vaak niet eens het creatieve, maar het bod dat aangeeft voor hoeveel je het werk gaat doen. Het bureau met de combinatie van het beste werk en het meest betaalbare bod wint, de anderen gaan terug naar hun bestaande klanten en bespreken hoe het de volgende keer beter kan.

In tegenstelling tot CrowdSpring zijn bieders blind. Ze kunnen het werk van andere bureaus niet zien en afzetten, noch kunnen ze een aantal aanbieden waarvan ze weten dat het lager is dan dat van hun concurrent. Ze kunnen alleen hun best doen en hopen dat ze goed genoeg zijn.

Wat echt gek is, is dat Johnson & Johnson dit mag doen, zelfs als ze al een bureau hebben, en ze zullen dat bureau toestaan ​​om binnen te komen! Om de paar jaar moet dat ontwerpteam zichzelf opnieuw bewijzen om het bedrijf te behouden door de concurrentie opnieuw te verslaan.

Ik zeg niet dat elke individuele ontwerper op zo'n manier moet worden aangenomen, dat niet. Maar voordat je kritiek krijgt op wat je denkt dat een nieuwe rage is die erop gericht is de designindustrie te ruïneren, is het de moeite waard om je geschiedenis te kennen en hoe min of meer vergelijkbare praktijken in feite een tijdperk hebben opgebouwd waarin 'grafisch ontwerper' een geweldige baan was.

Gevolgtrekking

Deze discussie is bedoeld om u te vragen uw korte lont in twijfel te trekken als het gaat om alles dat met spec-werk te maken lijkt te hebben. Het is bedoeld om u te helpen het verschil te zien tussen klanten die willen profiteren van ontwerpers en goede bedrijven zoals Carsonified die geweldige kansen bieden aan degenen die zich willen bewijzen. Ten slotte is het de bedoeling om te heersen in het idee dat ontwerpers op de een of andere manier belangrijker zijn dan elke andere persoon in elk ander creatief beroep waar je eigenlijk moet laten zien dat je ergens goed in bent voordat je ervoor wordt betaald.

Ik ben ervan overtuigd dat velen van jullie die dit lezen, instemmend met hun hoofd knikken, terwijl veel anderen rokend zijn. Voel je vrij om het debat gaande te houden in de reacties hieronder. Wat vind je van de Carsonified-wedstrijd? Geloof je echt dat het een achterbakse en louche tactiek is die bedoeld is om ontwerpers omver te schroeven of is het een goed alternatief voor vermoeide, op cv gebaseerde praktijken?