Is inhoud altijd koning? Gedachten over Real World Constraints in Design

Inhoud moet voorafgaan aan het ontwerp. Het is een fundamenteel en essentieel advies dat u van mij en talloze andere ontwerpers zult horen. Maar hoe zit het met de situaties waarin dit idee uiteenvalt? We willen ons voorstellen dat het nooit zo is dat design moet plaatsvinden voordat zekerheid over inhoud kan worden bereikt, maar in werkelijkheid is dit simpelweg niet het geval.

Welke omstandigheden dwingen ontwerpers om door te gaan met een gebrek aan inhoud? Hoe moet u op dergelijke scenario's reageren? Blijf lezen terwijl we deze ideeën onderzoeken.

Verken Envato Elements

De Tweet hoorde de wereld rond

Op 5 mei 2008 stuurde Jeffrey Zeldman een van de meest geciteerde tweets in de designbranche: “Content gaat vooraf aan design. Design zonder inhoud is geen design, het is decoratie. ” (bron)

Deze eenvoudige boodschap sloeg echt in bij veel ontwerpers, waaronder ik. Sindsdien is het mijn eigen persoonlijke mantra voor design. Het helpt me om de echte set doelen achter een bepaald ontwerp te onthouden in plaats van alleen naar esthetiek te kijken.

Tot op de dag van vandaag denk ik dat de quote zeer relevant is en ons veel te leren heeft. Dit artikel is op geen enkele manier bedoeld om dit idee te betwisten. Inhoudelijk ontwerpen is een goed ontwerp. In feite maakt deze mentaliteit in veel opzichten het verschil tussen kunst en design.

Dat gezegd hebbende, heb ik veel ontwerpers echt zien vasthouden aan dit idee zonder er kritisch over na te denken. Op dezelfde manier dat sommige mensen vasthouden aan een reeks religieuze regels ten gunste van een kritisch onderzocht persoonlijk geloof, analyseren deze ontwerpers alles in het licht van content-first design zonder het concept van content-first design zelf te analyseren.

Hoe is dit een probleem?

Dus wat is het probleem? Ik zei net dat content-first design het bepalende aspect is van goed design en nu klaag ik dat mensen het idee volgen! Is dat niet wat dubbelzijdig?

Onlangs is het me opgevallen dat er in feite gebieden zijn waar dit een beetje wazig wordt. Elk argument kan worden omkaderd om als een absoluut beeld te verschijnen, maar dit is vaak slechts het resultaat van een beperkte focus die geen rekening houdt met het grotere geheel. Ik denk dat veel ontwerpers last hebben van dit soort tunnelvisie in het content-first debat.

Een van de voorbeelden waarmee ik aan deze gedachtegang begon, was het artikel van vorige week over Lorem Ipsum Generators. In dit artikel schetste ik een bekend argument dat Griekse tekst absoluut geen plaats heeft in ontwerp en nooit mag worden gebruikt. Een auteur suggereerde zelfs dat het 'een plaag' en een 'groot obstakel' was voor webdesign.

"Het argument gaat ervan uit dat ontwerpers alleen tijdelijke aanduidingen gebruiken als ze te lui zijn om te ontwerpen rond daadwerkelijke inhoud."

De gedachte achter dat argument was natuurlijk een inhoud-eerste (terecht). Het probleem is echter dat het argument ervan uitgaat dat ontwerpers alleen tijdelijke aanduiding-inhoud gebruiken als ze te lui zijn om rond daadwerkelijke inhoud te ontwerpen. Het is niet zo dat ontwerpers echt middelen of inhoud missen, ze willen gewoon niet hun werk doen en die inhoud genereren. Ik weet zeker dat dit in feite een probleem is, maar om aan te nemen dat dit waar is voor iedereen die tijdelijke tekstverven gebruikt, schilderen ontwerpers met een vrij brede en oneerlijke streek.

Twee archetypen

Om de discussie enig perspectief te geven, denk ik dat een van de nuttigste dingen die we kunnen doen, is de realiteit te bekijken. Theorieën en principes zijn geweldig, maar echte ontwerpers met echte projecten komen deze theorieën dagelijks tegen en vinden vaak dat dingen in de echte wereld niet zo eenvoudig zijn als ze leken op de designblog.

"Dingen zijn gewoon niet zo eenvoudig in de echte wereld als ze leken op de designblog."

Met dit in gedachten kunnen we twee archetype ontwerpprojecten bedenken. Ondanks het feit dat dit nog steeds hypothetisch zijn, kunnen ze ons hopelijk een beetje dichter bij echte ontwerpsituaties brengen dan het gemiddelde aforisme of scheldwoord. Beide archetypen komen uit mijn persoonlijke ervaring en bestaan ​​absoluut en weerspiegelen daarom echte ontwerpsituaties.

Situatie A: de alwetende ontwerper

Deze situatie is degene waarop we al onze argumenten baseren. In dit scenario is de ontwerper in feite de projectmanager. Alles gaat via de ontwerper (s), belangrijke beslissingen worden genomen door de ontwerper en een groot deel van de inhoud zelf wordt daadwerkelijk door de ontwerper gegenereerd, ook al wordt die inhoud niet traditioneel in de handen van een ontwerper gelegd.

In plaats van bijvoorbeeld tijdelijke aanduidingen te gebruiken, moeten ontwerpers echte kopie gebruiken, omdat uiteindelijk de verantwoordelijkheid voor het genereren van deze inhoud bij hen ligt.

Het eindspel kennen
Misschien wel het belangrijkste concept hier is dat de ontwerper precies weet hoe zijn of haar ontwerp zal worden gebruikt. Dit lijkt misschien vreemd en voor de hand liggend, maar zoals we in de volgende sectie zullen zien, is dit eigenlijk niet altijd het geval. Hier ligt het punt waarop sommige van de inhoudgerichte argumenten een beetje moeilijker worden om te beheren.

Situatie B: The Ill-Informed Designer

Degenen onder ons die de op inhoud gerichte mantra zingen (inclusief ikzelf), zijn zelden van mening dat alle ontwerpopdrachten niet gelijk zijn gemaakt. Freelancers hebben vaak veel zeggenschap over welke soorten projecten ze aannemen en hoe ze zijn gestructureerd. Maar hoe zit het met de fulltime werknemer die gedwongen wordt om composities te leveren op basis van beperkte informatie en middelen?

Tal van ontwerpers in de echte wereld genieten gewoon niet van het soort controle en informatie dat sommige content-centrische enthousiastelingen eisen. Toen ik bijvoorbeeld voor een groot marketingbedrijf werkte, hadden we een magische kleine stempel die we op al onze composities plaatsten met de tekst 'FPO', wat 'Alleen voor positie' betekende. Als er in het ontwerp een element werd getoond dat eigenlijk alleen het idee vertegenwoordigde dat er later iets zou zijn, kreeg het een FPO-stempel.

Dit bestond omdat we zelden een baan begonnen met het soort middelen dat nodig was om het af te maken, buiten onze schuld. Het was vaak zo dat je moest wachten op de kopieerafdeling om een ​​koptekst of een legale kopie te geven, of misschien was er een team dat een aangepaste fotografie deed die een week of twee in beslag zou nemen. Het feit dat u deze middelen niet had, betekende niet dat u een dag vrij kon nemen!

Er werd nog van je verwacht dat je zou beginnen met je basislay-out, Griekse tekst en zo! Ik had graag een argument laten vallen over hoe "inhoud koning is" en dat ik niets zou moeten ontwerpen zonder de te gebruiken inhoud volledig te begrijpen, maar dat zou op zijn best een lach en in het slechtste geval een bedreiging hebben gekregen die de projecten van mijn team kunnen worden gegeven aan iemand die competenter is.

Sjablonen
Zoals ik hierboven al zei, zijn er gevallen waarin je, zelfs als je ontwerpwerk voor 100% klaar is, nog steeds geen idee hebt waarvoor het ontwerp zal worden gebruikt. Bovendien wordt deze beperking vaak zelf opgelegd!

Sommige ontwerpers besteden veel tijd aan het ontwerpen van sjablonen voor algemeen gebruik. Of je het nu leuk vindt of niet, dit is een legitieme ontwerppraktijk waarvoor een enorm publiek bestaat, zoals bewezen door professionele marktplaatsen zoals ThemeForest.

"Als goede ontwerper wil je ervoor zorgen dat content voorafgaat aan design, maar uiteindelijk zit je in een workflow waar de lay-out en de esthetische vormgeving absoluut gedwongen worden om de content vooraf te gaan."

Hier heb je een interessant dilemma, als goede ontwerper wil je er zeker van zijn dat content voorafgaat aan design, maar uiteindelijk zit je in een workflow waar de layout en esthetische styling absoluut gedwongen worden om de content vooraf te gaan.

Het is leuk en leuk om simpelweg te suggereren dat een op sjablonen gebaseerd ontwerp om deze reden niet zou moeten bestaan, maar dat argument is volkomen zinloos omdat er geen kans is dat uw inhoud-eerste utopie ooit zal bestaan ​​zonder de noodzaak en de vraag van klanten naar kant-en-klare ontwerpsjablonen.

Ontwerpen in de echte wereld

Op dit moment lijkt het erop dat ik het argument inhoud-eerste heb opgezet, alleen om te proberen het neer te halen. Dus waar laat dit ons achter?

Het antwoord is dat dit ons elke dag in exact dezelfde positie plaatst als talloze echte ontwerpers. Weet je, de hardwerkende mensen waar we stenen naar gooien voor het gebruik van tijdelijke aanduidingen omdat we er zo zeker van zijn dat ze gewoon te lui zijn om het goed te doen.

"Content first is het ultieme doel waarnaar moet worden gestreefd zonder noodzakelijkerwijs onder alle omstandigheden te worden bereikt."

Het antwoord is natuurlijk dat "inhoud eerst" het uiteindelijke doel is waarnaar moet worden gestreefd zonder noodzakelijkerwijs onder alle omstandigheden te worden bereikt. Als ontwerper is het jouw taak om te werken in het licht van de informatie en middelen die je tot je beschikking hebt. Waar mogelijk moet je onthouden dat je meer bent dan een artiest, dat iets 'ontwerpen' veel meer is dan het mooi maken en dat een goed ontwerp altijd probeert informatie te structureren, te markeren en over te brengen op een manier die zowel voor de klant als voor de klant bevredigend is. en de ultieme kijker of gebruiker.

Hoe zit het met sjablonen?

Als we er echt over nadenken, kan content-first design zelfs een primair doel zijn bij het ontwerpen van sjablonen. Nogmaals, je kunt dit ideaal niet perfect vervullen, omdat je uiteindelijk geen controle hebt over wat iemand in de doos die je bouwt zal plaatsen, maar je kunt je ontwerp in ieder geval zodanig structureren dat het onder bepaalde omstandigheden succes behaalt.

"Als je iets kunt ontwerpen dat effectief werkt voor een grote verscheidenheid aan omstandigheden, ben je een waardevol bezit."

Specifiek gerichte sjablonen verkopen bijvoorbeeld in het licht van dit idee vaak redelijk goed. Als ik een portfoliowebsite nodig heb, zoek ik niet naar algemene websitesjablonen, ik zoek naar sjablonen die specifiek zijn ontworpen om portfolio-elementen te bevatten en te presenteren. Deze ontwerpers baseerden al hun beslissingen op het idee dat de koper een zeer specifiek type inhoud in het ontwerp zou opnemen. Dus in zekere zin, ondanks het feit dat dezelfde sjabloon kan worden gebruikt voor een architect en een webdesigner, wordt nog steeds een 'content-first'-strategie gevolgd. Hetzelfde geldt voor brede categorieën zoals "blogsjablonen" en zeer gedefinieerde categorieën zoals "onafhankelijke makelaarswebsites".

Als u iets kunt ontwerpen dat effectief werkt voor een grote verscheidenheid aan omstandigheden, bent u een waardevol bezit. De truc om dit te bereiken is om te leren die lijn te lopen tussen het plaatsen van inhoud eerst en ontwerpen voor algemeen gebruik.

Conclusie: de belangrijkste afhaalmaaltijd

Het belangrijkste punt van dit artikel is om het inhoud-eerste argument daadwerkelijk te bevorderen door de kloof tussen de theoretische ideeën en de realiteit te overbruggen. Zal het altijd zo zijn dat inhoud design volledig kan voorafgaan? Absoluut niet. Betekent dit dat we dat doel helemaal moeten opgeven? Absoluut niet.

Waar u ook aan werkt, hoe beperkt uw bronnen en informatie ook zijn, u kunt nog steeds uw uiterste best doen om meer dan een decorateur te zijn door ontwerpen te structureren om de inhoud te dienen die erin zal worden geplaatst, door u of door iemand anders.

Laat hieronder een reactie achter en vertel me over je workflow. Heb je als ontwerper volledige controle over de stroom van het project en zelfs over de verschillende aspecten van het maken van inhoud of ben je een onderdeel van een groter team dat vaak wordt gedwongen om het concept uit te rekken of zelfs te breken dat inhoud vooraf moet gaan aan het ontwerp?